14. Kapitel | Bhagavad Gita

19. Juli 2009

von Vyasa

14. Kapitel

14-12 Gier, Aktivität, Ausführung von Handlungen, Ruhelosigkeit, Sehnsucht – sie entstehen, wenn Rajas vorherrscht, Oh Arjuna

19. Juli 2009

14. Kapitel

14-12 Kommentar Sukadev

Ein paar der Eigenschaften von Rajas klingen gar nicht schlecht. Aktivität und Ausführen von Handlungen ist durchaus gut. Solange wir in der physischen Welt sind, wird notwendigerweise immer ein Teil Rajas da sein. Ganz sattwig können wir nur nach dem Tod sein, wenn wir in die höchsten Astralwelten eingehen. Daher heißt es, Rajas muss kanalisiert werden. Es gilt, Rajas in die richtigen Kanäle zu lenken und Gutes zu tun. Sehnsucht ist auch nichts Negatives; jede Sehnsucht ist letztlich ein Ausdruck der Sehnsucht nach dem Höchsten. Wir wissen zwar, alle relativen Sehnsüchte und Wünsche werden uns nicht glücklich machen, aber sie sind ein Ausdruck unserer tiefen Sehnsucht nach Rückkehr zu unserem Ursprung, unserem wahren Wesen.

19. Juli 2009

von Sivananda

14. Kapitel

14-12 Kommentar Swami Sivananda

Gier: Habsucht. Der Wunsch, sich den Besitz anderer anzueignen; ein Wunsch, mehr Reichtum zu besitzen, obwohl man ohnehin schon ausreichend hat.
Pravritti: Handeln im allgemeinen.
Asamah: Ruhelosigkeit; Erregung durch Freude, Verhaftung, usw. »Ich werde dies tun, und dann werde ich mit dieser Handlung beginnen. Wenn ich mit der zweiten fertig bin, werde ich mit der dritten beginnen, und so fort.« Die Folge der Wünsche, des Wollens und Handelns findet kein Ende. Das heißt Asama, Ruhelosigkeit.
Spriha: Dürsten oder Verlangen nach Sinnesobjekten im allgemeinen.

अप्रकाशोऽप्रवृत्तिश्च प्रमादो मोह एव च | तमस्येतानि जायन्ते विवृद्धे कुरुनन्दन || १४ १३ ||

यदा सत्त्वे प्रवृद्धे तु प्रलयं याति देहभृत् | तदोत्तमविदां लोकानमलान्प्रतिपद्यते || १४ १४ ||

रजसि प्रलयं गत्वा कर्मसङ्गिषु जायते | तथा प्रलीनस्तमसि मूढयोनिषु जायते || १४ १५ ||

कर्मणः सुकृतस्याहुः सात्त्विकं निर्मलं फलम् | रजसस्तु फलं दुःखमज्ञानं तमसः फलम् || १४ १६ ||

सत्त्वात्संजायते ज्ञानं रजसो लोभ एव च | प्रमादमोहौ तमसो भवतोऽज्ञानमेव च || १४ १७ ||

ऊर्ध्वं गच्छन्ति सत्त्वस्था मध्ये तिष्ठन्ति राजसाः | जघन्यगुणवृत्तिस्था अधो गच्छन्ति तामसाः || १४ १८ ||

अप्रकाशोऽप्रवृत्तिश्च प्रमादो मोह एव च |
तमस्येतानि जायन्ते विवृद्धे कुरुनन्दन || १४ १३ ||

यदा सत्त्वे प्रवृद्धे तु प्रलयं याति देहभृत् |
तदोत्तमविदां लोकानमलान्प्रतिपद्यते || १४ १४ ||

रजसि प्रलयं गत्वा कर्मसङ्गिषु जायते |
तथा प्रलीनस्तमसि मूढयोनिषु जायते || १४ १५ ||

कर्मणः सुकृतस्याहुः सात्त्विकं निर्मलं फलम् |
रजसस्तु फलं दुःखमज्ञानं तमसः फलम् || १४ १६ ||

सत्त्वात्संजायते ज्ञानं रजसो लोभ एव च |
प्रमादमोहौ तमसो भवतोऽज्ञानमेव च || १४ १७ ||

ऊर्ध्वं गच्छन्ति सत्त्वस्था मध्ये तिष्ठन्ति राजसाः |
जघन्यगुणवृत्तिस्था अधो गच्छन्ति तामसाः || १४ १८ ||