utsanna-kula-dharmāṇām – deren Familienordnungen (kula-dharma) vernichtet sind manuṣyāṇām – den Menschen janārdana – oh Janārdana „Bedränger der Menschen“ (Kṛṣṇa) narake – in der Hölle niyatam – gewiss vāsaḥ – ein Aufenthaltsort bhavati – ist iti – so anuśuśruma – haben wir (durch Überlieferung) gehört
अहो बत महत्पापं कर्तुं व्यवसिता वयम् | यद्राज्यसुखलोभेन हन्तुं स्वजनमुद्यताः ||१- ४५||
aho bata mahatpāpaṃ kartuṃ vyavasitā vayam yadrājyasukhalobhena hantuṃ svajanamudyatāḥ Vereinfachte Transkription: aho bata mahat papam kartum vyavasita vayam yad rajya-sukha-lobhena hantum sva-janam udyatah iTrans: aho bata mahatpaapa.n kartuM vyavasitaa vayam.h . yadraajyasukhalobhena hantuM svajanamudyataaH
यदि मामप्रतीकारमशस्त्रं शस्त्रपाणयः | धार्तराष्ट्रा रणे हन्युस्तन्मे क्षेमतरं भवेत् ||१- ४६||
yadi māmapratīkāram aśastraṃ śastrapāṇayaḥ dhārtarāṣṭrā raṇe hanyus tanme kṣemataraṃ bhavet Vereinfachte Transkription: yadi mam apratikaram ashastram shastra-panayah dhartarastra rane hanyus tan me kshemataram bhavet iTrans: yadi maamapratiikaaram ashastra.n shastrapaaNayaH . dhaartaraashhTraa raNe hanyus tanme kshemataraM bhavet.h
yadi – wenn mām – mich apratīkāram – ohne Gegenwehr aśastram – ohne Waffen śastra-pāṇayaḥ – mit Waffen (śastra) in den Händen dhārtarāṣṭrāḥ – die Söhne Dhṛtarāṣṭras raṇe – im Kampfe hanyuḥ – erschlügen tat – das me – mir kṣemataram – lieber bhavet – wäre
सञ्जय उवाच | एवमुक्त्वार्जुनः सङ्ख्ये रथोपस्थ उपाविशत् | विसृज्य सशरं चापं शोकसंविग्नमानसः ||१- ४७||
saṃjaya uvāca evamuktvārjunaḥ saṅkhye rathopastha upāviśat visṛjya saśaraṃ cāpaṃ śokasaṃvignamānasaḥ Vereinfachte Transkription: sanjaya uvaca evam uktvarjunah sankhye rathopastha upavisat visrjya sa-saram capam soka-samvigna-manasah iTrans: sa.njaya uvaacha . evamuk{}tvaarjunaH saN^khye rathopastha upaavishat.h . visR^ijya sashara.n chaapa.n shokasa.nvignamaanasaH
saṃjaya – Saṃjaya uvāca – sprach evam – so uktvā – nachdem gesprochen hatte arjunaḥ – Arjuna saṅkhye – auf dem Schlachtfeld ratha-upasthe – auf den Sitz (upastha) des Streitwagens (ratha) upāviśat – setzte er sich visṛjya – nachdem er fortgeworfen hatte sa-śaram – samt Pfeilen cāpam – den Bogen śoka-saṃvigna-mānasaḥ – mit von …
हरी ॐ तत्सदिति श्रीमद्भगवद्गीतासूपनिषत्सु ब्रह्मविद्यायां योगशास्त्रे श्रीकृष्णार्जुनसंवादे अर्जुनविषादयोगो नाम प्रथमोऽध्यायः ||१||
Dieses erste Kapitel endet mit einem bestimmten Vers, der sehr wahrscheinlich ursprünglich nicht aus der Mahabharata stammt, sondern von späteren Übersetzern eingefügt worden ist. Dieser Vers ist die Beschreibung der Bhagavad Gita. Es könnte sein, dass dieser Zusatz zum Schluss von Shankara geschrieben worden ist und …