Bhagavad Gita, 11. Kapitel, 36. und 37. Vers: Wie bei Arjuna fließt Gottes Segen und Gnade jederzeit durch uns „Arjuna uvaca Sthane hrsikesa tava prakirtya jagat prahrsyaty anurajyate ca raksamsi bhitani diso dravanti sarve namasyanti ca siddhas-angah.“ Arjuna sprach: „Zu recht, Oh Krishna, jubelt die Welt …
कस्माच्च ते न नमेरन्महात्मन् गरीयसे ब्रह्मणोऽप्यादिकर्त्रे | अनन्त देवेश जगन्निवास त्वमक्षरं सदसत्तत्परं यत् || ११ ३७ ||
kasmācca te na nameranmahātman garīyase brahmaṇo ’pyādikartre ananta deveśa jagannivāsa tvamakṣaraṃ sadasattatparaṃ yat Vereinfachte Transkription: kasmac ca te na nameran mahatman gariyase brahmano ’py adi-kartre ananta devesa jagan-nivasa tvam aksharam sad-asat tat param yat iTrans: kasmaach{}cha te na nameranmahaatman.h gariiyase brahmaNo.apyaadikartre ananta devesha jagannivaasa tvamaksharaM …
Arjuna hat es also jetzt verstanden und beides erfahren. „Du bist alles, du bist überall.“ In Krishna sieht Arjuna alle Aspekte Gottes, die relativen und die absoluten, die persönlichen und die unpersönlichen.