01-47 Devanagari Bhagavad Gita 1. Kapitel 47. Vers
सञ्जय उवाच | एवमुक्त्वार्जुनः सङ्ख्ये रथोपस्थ उपाविशत् | विसृज्य सशरं चापं शोकसंविग्नमानसः ||१- ४७||
सञ्जय उवाच | एवमुक्त्वार्जुनः सङ्ख्ये रथोपस्थ उपाविशत् | विसृज्य सशरं चापं शोकसंविग्नमानसः ||१- ४७||
saṃjaya uvāca evamuktvārjunaḥ saṅkhye rathopastha upāviśat visṛjya saśaraṃ cāpaṃ śokasaṃvignamānasaḥ Vereinfachte Transkription: sanjaya uvaca evam uktvarjunah sankhye rathopastha upavisat visrjya sa-saram capam soka-samvigna-manasah iTrans: sa.njaya uvaacha . evamuk{}tvaarjunaH saN^khye rathopastha upaavishat.h . visR^ijya sashara.n chaapa.n shokasa.nvignamaanasaH
saṃjaya – Saṃjaya uvāca – sprach evam – so uktvā – nachdem gesprochen hatte arjunaḥ – Arjuna saṅkhye – auf dem Schlachtfeld ratha-upasthe – auf den Sitz (upastha) des Streitwagens (ratha) upāviśat – setzte er sich visṛjya – nachdem er fortgeworfen hatte sa-śaram – samt Pfeilen cāpam – den Bogen śoka-saṃvigna-mānasaḥ – mit von …